آی وی اف (لقاح آزمایشگاهی) نوعی تکنولوژی تولید مثل است. این تکنولوژی شامل بازیابی تخمک ها از تخمدان های زن و پرورش آنها با اسپرم است. این تخمک بارور به عنوان نطفه شناخته می شود. نطفه پس از آن برای ذخیره سازی فریز می شود و به رحم زن منتقل می شود. بسته به موقعیت شما، IVF می تواند از موارد زیر استفاده کند:
-
تخمک شما و اسپرم همسر شما
-
تخمک شما و اسپرم اهدا شده
-
تخمک های اهدا شده و اسپرم همسر شما
-
تخمک های اهدا شده و اسپرم اهدا شده
-
نطفه های اهدا شده
پزشک همچنین می تواند نطفه را داخل یک حامل جایگزین یا حامل حاملگی بارور کند. به عنوان مثال خانمی دیگر که فرزند شما را حمل می کند
دلیل انجام لقاح آزمایشگاهی (IVF)
IVF به افرادی که دارای ناباروری هستند و می خواهند نوزاد داشته باشند کمک می کند. IVF گران و تهاجمی است، بنابراین زوج ها اغلب دیگر روش های باروری را امتحان می کنند. روش های دیگر شامل مصرف داروهای باروری یا تلقیح داخل رحمی می باشد. در طی این مراحل، پزشک اسپرم را مستقیما به رحم زن انتقال می دهد. مشکلات نازایی که منجر به استفاده از آی وی اف می شود عبارتند از:
همچنین در صورتی که احتمال انتقال بیماری های ژنتیکی به فرزندان وجود داشته باشد، والدین از روش آی وی اف استفاده می کنند. آزمایشگاه پزشکی می تواند نطفه ها را برای ناهنجاری های ژنتیکی آزمایش کند. سپس یک پزشک فقط نطفه بدون نقص ژنتیکی را استفاده می کند.
چگونگی انجام لقاح آزمایشگاهی (IVF)
- قبل از شروع آی وی اف، خانم ها برای اولین بار آزمایش تخمدان را انجام می دهند. این آزمایش شامل گرفتن نمونه خون و آزمایش آن برای سطح هورمون تحریک کننده فولیکول است. نتایج این آزمایش اطلاعات مربوط به اندازه و کیفیت تخمک شما را به پزشک می دهد.
- دکتر همچنین رحم شما را بررسی خواهد کرد. این بررسی شامل انجام سونوگرافی می باشد، که از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصویر رحم استفاده می کند. پزشک همچنین می تواند از طریق مهبل و رحم یک نشانگر را وارد کند. این آزمایش ها می تواند سلامت رحم شما را نشان دهد و به پزشک کمک کند که بهترین راه برای لقاح انتخاب کند.
- مردان نیاز به آزمایش اسپرم دارند. این آزمایش شامل استفاده از نمونه منی است که آزمایشگاه برای تعداد، اندازه و شکل اسپرم تجزیه و تحلیل خواهد کرد. اگر اسپرم ضعیف یا آسیب دیده باشد، یک عملیات به نام Intracytoplasmic sperm injection (ICSI) ممکن است ضروری باشد. در ICSI، تکنسین اسپرم را به طور مستقیم به تخمک تزریق می کند. ICSI بارداری با روش میکرواینجکشن (ICSI) می تواند بخشی از روند IVF باشد.
- انتخاب IVF یک تصمیم شخصی است. اما باید به عوامل مختلف توجه داشت.
مراحل بارداری به روش لقاح آزمایشگاهی (IVF)
IVF یکی از مؤثرترین روش های درمان ناباروری است. در این مطلب مراحل انجام IVF را به طور مختصر توضیح می دهیم.
قبل از انجام لقاح آزمایشگاهی یا IVF (In Vitro Fertilization)، برای دست یابی به تعداد زیادی تخمک، از داروهای تحریک کننده تخمک گذاری استفاده می شود. تخمدان های خانم ها به طور معمول در هر ماه، تنها یک تخمک آزاد می کنند. هورمون های تحریک کننده فولیکول، به این منظور استفاده می شوند. با استفاده از سونوگرافی و آزمایشات های خونی، صحت انجام تخمک گذاری بررسی می شود. IVF به طور کلی بین ۸ تا ۲۰ روز به طول می انجامد. در طول این مدت بیمار بین چهار تا پنج مرتبه به مطب مراجعه می کند.
۳۶ ساعت بعد از مصرف قرص های تحریک کننده تخمک گذاری، برداشت تخمک از تخمدان های خانم انجام می شود. برای برداشت تخمک ها از سونوگرافی و سوزن استریل با ایجاد مکش کمک گرفته می شود. این کار با ایجاد بی حسی انجام می شود و کاملا بدون درد است. این مرحله بین ۱۵ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد.
برای باروری تخمک خانم ها، از اسپرم همسر استفاده می شود. این نمونه در داخل مطب از او گرفته می شود؛ سپس در آزمایشگاه برای IVF آماده می شود. آماده سازی اسپرم پیش از IVF، اسپرم های سالم و دارای حرکت بیشتری را در اختیار تیم پزشکی قرار می دهد.
چهار تا شش ساعت بعد از برداشت تخمک ها، لقاح تخمک و اسپرم در آزمایشگاه و در یک ظرف حاوی محلول مغذی صورت می گیرد.
-
بررسی و مشاهده تخمک های بارور شده
بین ۱۵ تا ۱۷ ساعت پس از مجاورسازی تخمک و اسپرم در کنار یکدیگر، تخمک ها مورد بررسی قرار می گیرند تا مشخص شود چه تعدادی از آن ها توسط اسپرم ها بارور شده اند. سپس تخمک های بارور شده به مدت دو تا پنج روز در محیط های مناسبی قرار داده می شوند تا برای انتقال به رحم مادر آماده شوند.
برای این منظور، یک اسپکولوم از طریق واژن وارد رحم می شود. این مرحله از کار هیچ درد و ناراحتی برای بیمار ندارد؛ به همین خاطر بی حسی انجام نمی شود. با استفاده از یک سوزن پلاستیکی نرم، جنین های چند سلولی به بدن مادر انتقال داده می شوند.