نارسایی جفت در دوران بارداری
جفت یک عضو بیولوژیکی بسیار پیچیده می باشد. این عضو هنگامی که نطفه بارور شده به دیواره رحم می چسبد، تشکیل می شود. بند ناف از جفت تا ناف جنین رشد می کند. بند ناف این اجازه را به خون می دهد که از بدن مادر به بدن جنین و برعکس جریان یابد. خون بدن مادر و بدن جنین از طریق جفت فیلتر می شود و هیچ گاه با یک دیگر به طور کامل ترکیب نمی شوند.
وظیفه ابتدایی جفت به قرار زیر است:
اکسیژن را به سمت رگ های جنین حرکت می دهد.
دی اکسید کربن را از خون جنین خارج می کند.
مواد غذایی را به بدن جنین می رساند.
مواد زائد را برای دفع شدن به بدن مادر برمی گرداند.
جفت نقش مهمی در تولید هورمون ها در بدن جنین نیز دارد. هم چنین جنین را در برابر باکتری های کشنده و خطرناک و عفونت محافظت می کند.
یک جفت سالم در طی دوران بارداری به طور پیوسته رشد می کند. طی تحقیقات انجام شده در سازمان بارداری آمریکا، جفت در زمان تولد حدود 1 تا 2 پوند معادل 1 کیلو وزن دارد.
جفت در حین زایمان برداشته می شود. طبق تحقیقات کلینیک مایو، جفت در زمان بین 5 تا 30 دقیقه بعد از تولد نوزاد برداشته می شود.
جفت عضوی از بدن است که در دوران بارداری در رحم رشد می کند و پس از پایان بارداری و تولد نوزاد از رحم خارج می شود. نارسایی جفت (همچنین به آن اختلال در جفت یا نارسایی عروقی جفت نیز می گویند) یکی از عوارض نادر اما جدی در دوران بارداری می باشد. این عارضه هنگامی رخ می دهد که جفت به طور کامل رشد پیدا نکرده یا آسیب دیده باشد. نارسایی جفت یک اختلال در جریان خون است که علامت آن کاهش میزان خون بدن مادر است.
همچنین این عارضه می تواند هنگامی که میزان خون بدن به مقدار کافی در دوران میانی بارداری افزایش نیابد، رخ دهد. هنگامی که جفت ناکارآمد عمل می کند، نمی تواند میزان اکسیژن و مواد غذایی کافی را که از جریان خون بدن مادر ناشی می شود، برای جنین تامین کند.
بدون این حمایت حیاتی جنین نمی تواند رشد کند و به تکامل برسد. این عارضه می تواند به وزن کم هنگام تولد، تولد زودهنگام، و وجود نقص در تولد منجر شود. این عارضه همچنین مشکلاتی را برای بدن مادر نیز به همراه دارد. تشخیص زود هنگام این عارضه بسیار بحرانی بوده و در سلامت کامل مادر و جنین نقش به سزایی دارد.جفت مسیر ارتباطی بین شما و جنینتان است که مواد غذایی و اکسیژن را از بدن شما به بدن جنین می رساند و رشد و تکامل او را پیش می برد. اگر جفت به هر دلیلی نتواند به درستی این کار انتقال را به انجام برساند، بدون شک رشد و تکامل جنین تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و گاها رویداد های جبران ناپذیری برای جنین رخ خواهد داد.
نارسایی جفت به مسائل و مشکلات جریان خون مرتبط می شود. در حالی که مشکلات خون و عروقی مادر می تواند منجر به نارسایی جفت شود، دارو ها و عادت های سبک زندگی نیز می توانند از دلایل آن باشند.
محتمل ترین شرایطی که می توانند منجر به نارسایی جفت شوند از قرار زیرند:
دیابت
فشار خون بالای مزمن
مشکل لخته شدن خون
کم خونی یا تالاسمی
دارو های خاص (دارو های مربوط به درمان امراض خونی)
سیگار کشیدن
مصرف مواد مخدر به خصوص کوکائین، هروئین و متامفتامین
نارسایی جفت هم چنین هنگامی رخ می دهد که جفت به طور کامل به دیواره رحم نچسبیده باشد و یا از دیواره رحم جدا شده باشد. (قطع ناگهانی جفت از دیواره رحم)
هیچ علامت و نشانه ای در مادر در هنگام نارسایی جفت دیده نمی شود. با این حال چندین نشانه هستند که می توانند در تشخیص زود هنگام این بیماری کمک کنند. اگر سایز رحم مادر نسبت به حاملگی های پیشین کوچک تر باشد و یا اگر جنین کم تر از میزان انتظار تکان بخورد می تواند از علائم نارسایی جفت باشد.
اگر جنین به طور کامل رشد نکرده باشد، شکم مادر کوچک خواهد بود و حرکات جنین کم تر احساس خواهد شد. خون ریزی های واژنی و انقباضات زود تر از موعد زایمان می توانند نشانه های جدا شدن زود هنگام جفت از دیواره رحم باشند.