فیبروم رحمی یا میوما چیست؟

فیبروم رحمی یا میوما چیست؟

فیبروم به تومورهای خوش خیمی (غیر سرطانی) گفته می­شود که غالبا در سنین باروری در رحم ظاهر می­شوند. فیبروم­های رحمی که با نام های لیومیوما (leiomyoma) یا میوما (myoma) نامیده می شوند، با افزایش خطر سرطان رحم همراه نیستند و تقریبا هرگز به سرطان تبدیل نمی­شوند. بسیاری از خانم­ها در طول زندگی به میوما مبتلا می­شوند، اما شاید از وجود آن بی اطلاع باشند. زیرا اغلب بدون هیچ گونه علامتی می­باشند و پزشک ممکن است بطور اتفاقی طی معاینه لگن یا سونوگرافی قبل از تولد آن را کشف کند. از نظر اندازه، فیبروم می­تواند آنقدر کوچک باشد که با چشم دیده نشود، اما در برخی موارد نیز  به صورت توده هایی درمی آید که باعث بزرگ شدن رحم میشود. میوما می تواند تکی یا چندتایی باشد و در موارد شدید، رحم را آنقدر متسع(گشاد) می کند که باعث افزایش وزن می شود.

علائم میوما یا فیبروم رحمی

در بسیاری از موارد میوما هیچ علامتی ندارد. در مواردی که علامت دار می شود، علائم آن می­تواند تحت تأثیر محل، اندازه و تعداد، متفاوت باشد. شایع ترین علائم فیبروم رحمی عبارتند از:

• خونریزی شدید قاعدگی
• طولانی شدن دوره قاعدگی تا بیش از یک هفته
• فشار یا درد در ناحیه لگن
• تکرر ادرار
• مشکل در تخلیه مثانه
• یبوست
• کمردرد یا پا درد

طبقه بندی فیبروم                

فیبروم­ها به طور کلی توسط مکان استقرارشان طبقه بندی می­شوند. فیبروم­های اینترامورال (Intramural fibroids) در دیواره عضله رحمی رشد می کند. میوماهای زیر مخاطی (Submucosal fibroids) داخل حفره رحم و فیبروم­های زیر پوستی(Subserosal fibroids)  به طرف خارج از رحم رشد می­کنند. در صورتی که فیبروم­های موکوزال با پایه­ای آویزان شده باشند به آن­ها ساب موکوزال پدانکوله (Pedunculated Submucosal) گفته می شود.

دلایل به وجود آمدن میوما یا فیبروم

اگرچه، علت میوما کاملا مشخص نیست، اما تحقیقات انجام شده و مطالعات بالینی به عوامل زیر اشاره می­کنند:

1. تغییرات ژنتیک

 بسیاری از فیبروم­ها حاوی تغییراتی در ژن­ها هستند که این تغییرات در سلول­های طبیعی عضله رحم دیده نمی شود.

2. هورمون ها

استروژن و پروژسترون، دو هورمون تحریک کننده رشد دیواره رحم هستند و در طول چرخه قاعدگی آنجا را برای بارداری احتمالی آماده سازی می کنند و به نظر می­رسد در تقویت رشد فیبروم­ها موثرند. میوماها گیرنده­های استروژن و پروژسترون بیشتری نسبت به سلول­های عضلانی طبیعی رحم دارند و به همین دلیل است که پس از یائسگی کوچک می شوند.

3. سایر فاکتورهای رشد

عواملی که برای حفظ بافت ها به بدن کمک می­کنند، مانند فاکتور رشد شبه انسولین نیز، می­توانند بر رشد فیبروم تأثیر بگذارند.

4. ماتریس خارج سلولی (ECM)

ماتریس خارج سلولی ماده­ای است که مثل ملات بین آجر عمل می­کند و باعث می­شود سلول­ها به هم بچسبند. این ماده در فیبروم­ها افزایش می­یابد و آن­ها را فیبری می­کند. به علاوه، فاکتورهای رشد را ذخیره می­کند و از این طریق هم باعث ایجاد تغییرات بیولوژیکی در سلول­ها می­شود.

شما می توانید به متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید یا اگر وقت مراجعه به پزشک را ندارید یا دسترسی به یک پزشک متخصص زنان و زایمان خوب برای شما سخت است، پیشنهاد می‌کنیم با استفاده از سامانه پزشکی از راه دور تله ویزیت به صورت آنلاین  با دکتر نعمت اللهی متخصص زنان و زایمان به صورت متنی ارتباط برقرار کنید.