آنها شایع‌ترین تومورهای خوش خیم هستند که از رحم منشا می‌گیرند. فیبروم‌هایی که قبل از بارداری بی‌صدا می‌مانند معمولا با بزرگ شدن رحم در دوران بارداری حجمشان افزایش می‌یابد. در این رشد فیبروم، احتقان (افزایش خون‌رسانی) در بافت فیبروم و خونریزی دژنراتیو به داخل فیبروم نیز موثر است.
اگر درد شدید کشاله ران و حساسیت در کشاله ران در دوران بارداری در زنان باردار مبتلا به فیبروم رخ دهد، با استراحت در بستر و مسکن به زن باردار درمان می‌شود. در این مورد، درمان جراحی به ندرت اجتناب ناپذیر است. زیرا جراحی میومکتومی (برداشتن میوم) در زنان باردار می‌تواند باعث خونریزی بیش از حد شود.
در اکثر زنان باردار مبتلا به فیبروم، در دوران بارداری مشکلی وجود نخواهد داشت و در برخی موارد; خطرات سقط جنین، زایمان زودرس، مرگ داخل رحمی جنین (از دست دادن نوزاد در رحم)، پارگی زودرس غشاها (آب زودرس)، ناهنجاری‌های ظاهری (مشکلات وضعیت بدن نوزاد داخل رحمی) و جراحی سزارین احتمالی بیشتر دیده می‌شود.
در سال‌های اول زندگی حرفه‌ای، این موضوع که بیمار 40 ساله‌ام که فیبروم‌های 10 و 12 سانتی‌متری داشت، اولین بارداری خود را بدون مشکل انجام داد، بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم.
این تجربه در رویکرد محتاطانه اما آرام من به فیبروم اهمیت زیادی دارد.
اگر در زنان مبتلا به فیبروم مانعی برای زایمان وجود نداشته باشد، می توان زایمان طبیعی را ترجیح داد یا در زنان باردار با فیبروم های بزرگ که کانال رحم را می بندد، سزارین انجام داد. برداشتن فیبروم در طی سزارین به دلیل خطر خونریزی ترجیح داده نمی شود. استثناء فیبروم های ساقه ای است. فیبروم های ساقه را می توان به راحتی از بین برد.
در زنان بارداری که قبلا میومکتومی کرده اند، علیرغم خطر پارگی رحم در حین زایمان طبیعی، جراحی سزارین ارجحیت دارد.
در سامانه تله ویزیت، بصورت آنلاین توسط
دکتر فاطمه نعمت اللهی ویزیت شوید. جهت تله ویزیت روی لینک زیر کلیک کنید.
https://www.pendikkadindogum.com/gebelik%20ve%20miyom/?